LØ√Є Is иØT a GaMЄ

روي قبرم بنويسيد کسي بود که رفت،لحظه اي از غم ايام نياسود که رفت...

بنويسيد از آغوش خدا آمده بود،هيچ کس هيچ نفهميد چرا آمده بود...

بنويسيد نفهميد کسي دردش را،هيچ کس درک نمي کرد رخ زردش را...

بنويسيد که يک عمر کسي را کم داشت

در نگاهش اثر از حادثه اي مبهم داشت

بنويسيد هواي دل او ابري بود،بنويسيد که اسطورهء بي صبري بود

بنويسيد پرش لحظهء پرواز شکست،بنويسيد دلش را به دل پيچک بست

روي قبرم بنويسيد دلي عاشق داشت

دور تا دور دلش ياس و اقاقي مي کاشت...

رج به رج فرش دلش را گره با خون مي زد

شهرتش طعنه به رسوايي مجنون مي زد

بنويسيد که با عدل جهان مسأله داشت،بنويسيد که از عالم وآدم گله داشت

شعر جانسوزي اگر گفت همه از دل بود...بنويسيد که او پاي دلش در گل بود.

بنويسيد که پروانه صفت سوخت پرش،بنويسيد غمي بود به چشمان ترش.

بنويسيد که همواره غمي پنهان داشت...بنويسيد به تقدير و قضا ايمان داشت.

بنويسيد جوان رفت کهنسال نبود...بنويسيد اگر حرف نزد لال نبود...

نظر یادتون نره

شاید از اول قصه باید از دل نمی خوندم

کاشکی تو شبای تارم پای عکست نمی موندم

پاره کردم نامه هاتو رسیدم آخر بازی

شاید این یه اشتباه بود که دلم نباشه راضی

دوره کردن این دلم رو خیلی ها از رو حسودی 

رنگ آسمون قلبم میره باز رو به کبودی

عاشقم شدن یه مدت تا منو بدست بیارن 

بگیرن دلم رو آسون اونو توی قفس بذارن

عشقتو  بغل گرفتم قلبم این بازی رو  فهمید 

قلب سنگیت با غریبه به کارم ساده می خندید

من فقط تو رو میخواستم با تو آروم میشه قلبم 

آخر خنده رسیدی تازه من شروعه دردم

هر شب از روزی که رفتی دارم این شعر و میخونم 

تو که عاشقم نبودی این یه بازیه میدونم

وقتی غم قصه رو فهمید صورتش به رنگ خون شد 

همه ی وجودش آسون دوباره حس جنون شد

همه چی رو ساده باختم شاید از لرزش دستام

معنی عشق و بفهمی بشی همدم واسه اشکام

نظر یادتون نره