LØ√Є Is иØT a GaMЄ

مي دونم اومدي بازي ، نمي خوام تو اين آخرين بازي زندگيم ، ببازي...

خودتو راحت کن و فکر کن که جبران گذشتست

اومدي بشکني بشکن ، از من سادهچي مونده ؟

قبل تو هر کي بوده تموم تار و پودمو سوزونده...

تو هم از يکي ديگه سوختي ميخواي تلافي باشه

بيا اين تو و دل و باقي احساسي که مونده

دل من اونقده پارست ، موندنش مرگ دوباره است

آسمون سينه ي من خيلي وقته بي ستارست

هميني که باقي مونده ، واسه دلخوشيه تو ، بشکن...

تيکه تيکه هام رو بردن ، آخرينشم تو بکن و ببر

يقتو نمي گيره هيچ کس آخه من اينجا غريبم.

بزن و برو عزيزم مثل هر کس که زد و برد

طفلي اين دل که هميشه به گناه ديگرون مرد

نفرتت رو از غريبه سر يک غريب خراب کن،خنده ي کوتاهمم رو بيا گريه کن.

عذاب کن مهمم نيست که چه جرمي يا گناهي داشت اين دل ساده من

باقي دلم يه مشت خاک ، همينم ميخوام نباشه ،

عقده هاي يک شکست رو خالي کن سر دل من

ديگه متروک مونده و سرد خاک پير ساحل من

از نگاهات خوب مي فهمم که تو فکرت يه فريبه

 بازي بسه پاشو بشکن من غريب و تو غريبه

نظر یادتون نره

يکي عاشق بود... يکي عاشق نبود...؛هيچکس مثل خدا

عاشق معشوقش(ما انسان ها) نبود

يه روز عاشقش بودم،يعني با تموم وجودم مي خواستمش اما...

نميدونم چرا خدا وسط عاشقي من بلند گفت:

کات- اما ديگه نگفت:صدا - نور - حرکت...نمي دونم چرا؟

شايد من عاشقي رو خوب بازي نکردم.اما بذارين يه چيزي رو بگم ؛

به حقانيتش قسم،هم باهاش

خنديدم،گريه کردم،حتي براش درد کشيدم.اما نميدونم؟؟

اون اصلا نقشش رو خوب بلد نبود بازي کنه،زيرِ صداش يه جوري تملق بود

من عاشق بودم،اما اون معشوق نبود!!!

اينه که موضوع نوشته ام رو گذاشتم

" يکي بود... يکي نبود... غير از خداي مهربون هيچکس ديگه عاشق نبود"

مي دونيد فيلم منم يه روزي به اکران در مياد...مي دونيد کي؟

قــــــيــــــامـــــــت

يه روزي با صداي بلند مي گن:

فيلم يکي بود...يکي نبود...تا چند دقيقه ديگه روي پرده آسمون به نمايش درمياد

کارگردان:خدا

بازيگران:خودم و اون و خدا

و با هنرمندي : شــــيـــــطـــــان

اميدوارم اون روز از فيلم من بدتون نياد!!!

نظر یادتون نره

روي قبرم بنويسيد کسي بود که رفت،لحظه اي از غم ايام نياسود که رفت...

بنويسيد از آغوش خدا آمده بود،هيچ کس هيچ نفهميد چرا آمده بود...

بنويسيد نفهميد کسي دردش را،هيچ کس درک نمي کرد رخ زردش را...

بنويسيد که يک عمر کسي را کم داشت

در نگاهش اثر از حادثه اي مبهم داشت

بنويسيد هواي دل او ابري بود،بنويسيد که اسطورهء بي صبري بود

بنويسيد پرش لحظهء پرواز شکست،بنويسيد دلش را به دل پيچک بست

روي قبرم بنويسيد دلي عاشق داشت

دور تا دور دلش ياس و اقاقي مي کاشت...

رج به رج فرش دلش را گره با خون مي زد

شهرتش طعنه به رسوايي مجنون مي زد

بنويسيد که با عدل جهان مسأله داشت،بنويسيد که از عالم وآدم گله داشت

شعر جانسوزي اگر گفت همه از دل بود...بنويسيد که او پاي دلش در گل بود.

بنويسيد که پروانه صفت سوخت پرش،بنويسيد غمي بود به چشمان ترش.

بنويسيد که همواره غمي پنهان داشت...بنويسيد به تقدير و قضا ايمان داشت.

بنويسيد جوان رفت کهنسال نبود...بنويسيد اگر حرف نزد لال نبود...

نظر یادتون نره

شاید از اول قصه باید از دل نمی خوندم

کاشکی تو شبای تارم پای عکست نمی موندم

پاره کردم نامه هاتو رسیدم آخر بازی

شاید این یه اشتباه بود که دلم نباشه راضی

دوره کردن این دلم رو خیلی ها از رو حسودی 

رنگ آسمون قلبم میره باز رو به کبودی

عاشقم شدن یه مدت تا منو بدست بیارن 

بگیرن دلم رو آسون اونو توی قفس بذارن

عشقتو  بغل گرفتم قلبم این بازی رو  فهمید 

قلب سنگیت با غریبه به کارم ساده می خندید

من فقط تو رو میخواستم با تو آروم میشه قلبم 

آخر خنده رسیدی تازه من شروعه دردم

هر شب از روزی که رفتی دارم این شعر و میخونم 

تو که عاشقم نبودی این یه بازیه میدونم

وقتی غم قصه رو فهمید صورتش به رنگ خون شد 

همه ی وجودش آسون دوباره حس جنون شد

همه چی رو ساده باختم شاید از لرزش دستام

معنی عشق و بفهمی بشی همدم واسه اشکام

نظر یادتون نره