LØ√Є Is иØT a GaMЄ

گاهي احساس می کنی با وجود همه چيز،هيچ چيز نداري...

گاهي ميان آشناهای قديمی نشسته‌ای،‌اما باز هم غريبه ای...

بعضی وقت‌ها می دانــــــی دلت پر است،

اما جايی را سراغ نداری که غصـــــه ‌هـايت را

بازگو کنی.

گـــــاهی وقت‌ها حتی ديوارهای اتاقت هم از دست تو خسته شده اند

و  ديــــــگر طاقت شنيدن حرفهـــــای پر از اندوه تو را ندارند.

آن وقت است که چشـــــم‌هايت به يکباره هوای باريدن مي کند...

ديشب برای من از آن گاهی وقت‌ها بود...

این متن زیبا رو یکی از دوستای خوبمون به اسم عرفان تو قسمت

نظرات برام گذاشته بود که تو وب گذاشتم امیدوارم خوشتون بیاد...مرسی عرفان

نظر یادتون نره

چه حقیرند مردمان وقتی نه جرات دوست داشتن دارند نه اراده ی دوست نداشتن...

نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته نشدن...

با این حال مــــدام شعر عـــــاشقـانه می خوانند...مـــدام... 

عشق کم است،سخــــن عـــــاشقـانه فراوان...

نظر یادتون نره

ازکسانی که از من مــــــــــتنفرند سپاس.،آنها مرا قوی تر می کنند

از کسانی که مرا دوســـــــــــت دارند ممنونم،آنان قلب مرا بزرگتر می کنند.

ازکسانی که مرا ترک میکنند متشــــــکرم،آنان به من می آموزند که

هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست .

از کسانی که با من مـــــی مانند سپاسگزارم،آنان به من معنای دوست

واقعی را نشان می دهند...

نظر یادتون نره

من ـ بـــی تو

فـقط یک ضمیـــر ساده و تنهاست ...

كه دست و دلش به هیـــچ كاری نمی رود ...

باور کن ؛ "من" تنهاترین ضمیر دنیاست ....

 و "او" خوشبخت ترین ضمیر دنیا !

 چون "تو" را دارد ... !!!

نظر یادتون نره

خدایا به کدامین جرم این سرنوشت دچارم شد

اگر بنویسم دوستت ندارم،تو را نمیخواهم،دوری تو را نمی توانم تحمل کنم،

یا اینکه میتوانم تو را فراموش کنم،دروغ گفته ام.

پس می نویسم دوستم نداشتی،من را نمی خواستی،دوری ام را حس نمی کردی،

تو حتی نگاهت را از من دیریغ کردی.تنها امیدم همان نگاهت بود که ساده از من ستاندی.

پس بذار بنویسم دیگر برایم مهم نیستی هر چند که دروغ گفتم ولی حتی اگر روزی دوباره ببینمت فایده ای ندارد.

درون مردابی فرو رفتم  که هر چه بیش تر دست و پا میزنم بیش تر فرو میروم.

برایت فراموش شدم.

باشه میرم از خاطراتت ولی بدان که تو از خاطرات من نخواهی رفت.

شاید روزی بفهمی که احساس من چه بود.

امیدوارم که بهفهمی...

ولی بدان در قلب شکسته من یرای همیشه جا داشتی اما منو شکستی.چرا؟؟

من حتی کوچکترین اهمیتی هم نمی دهم.دیگه برام مهم نیست.

نمی نویسم به امید دیدار چون امیدی به دیدار ندارم...

نظر یادتون نره

به نام خدایی که همین نزدیکی هاست

دیشب قبل از خواب افکار تو ذهنم را مشغول کرد

چندین سال بود که اینگونه گریه نکرده بودم

بر روی بالشم شش اشک بی صدا فرو ریختند

اولین اشک به خاطر لبخندت بود که دلتنگش بودم و لبهای باریکت

که آرزوی بوسیدنش را دارم

دومین اشک برای صورت مهربانت و فکر آغوش پرمهرت بود

سومین اشک هنگامی که به چشم های زیبایت فکر می کردم ناگهان پایین ریخت

چهارمین اشک روی صورتم غلتیدبه جای این بالش تو باید در جایش بودی

پنجمین اشک فقط برای یک دلیل پایین آمد

احساس کردم که عشقم به تو کاملا نشان داده نشده

است عزیزم واقعا دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است

و در این هنگام بود که ششمین اشک بی صدا نیز فرو ریخت !!!!

هر چند تو بی وفایی ولی من هنوزم به یادتم...

نظر یادتون نره

خدایا به هر کس دوست میداری بیاموز که عشق از زندگی کردن بهتر است

یک روز شاهد صحنه ای بودم که واقعا حالمو گرفت.یک پسر تقریبا ۲۰ ساله ای

با یک شاخه گل رز روبروی در یک کلاسی تو دانشگاه وایساده بود...

برای خواندن کامل متن به ادامه مطلب بروید

رفتي در فصلي که تنها اميدم خدا بود و ترانه و تو که

دستهايت سايه باني بود بر بي کسي هاي من...

تو که گمان مي کردم از تبار آسماني و دلتنگي هايم را در مي يابي

تو که گمان مي کردم ساده اي و سادگي ام را باور داري

و افسوس که حتي نمي خواستي هم قسم باشي...

افسوس رفتي...

ساده ، ساده مثل دلتنگي هاي من و حتي ساده مثل سادگي هايم!

من ماندم و يک عمر خاطره و حتي باور نکردم اين بريدن را

کاش کمي از آنچه که در باورم بودي ، در باورت خانه داشتم!

کاش مي فهميدي صداقتي را که در حرفم بود و در نگاهت نبود

کاش مي فهميدي بي تو صدا تاب نمي آورد...

رفتي و گريه هايم را نديدي و حتي نفهميدي من تنها کسي بودم که...

قصه به پايان رسيد و من هنوز در اين خيالم که چرا به تو دل بستم

و چرا تو به اين سادگي از من دل بريدي؟!!

که چرا تو از راه رسيدي و بانوي تک تک اين ترانه ها شدي؟!!

ترانه هايي که گرچه در نبود تو نوشته شد

اما فقط و فقط مال تو بود که سادگي ام را باور نکردي!

گناهت را مي بخشم!

مي بخشمت که از من دل بريدي و حتي نديدي

که بي تو چه بر سر اين ترانه ها مي آيد!

نديدي اشک هايي را که قطره قطره اش

قصه ي من بود و بغضي که از هرچه بود از شادي نبود!

بغضي که به دست تو شکست و چشماني که از رفتن تو غرق اشک شد

و تو حتي به اين اشکها اعتنا نکردي!

اعتنا نکردي به حرمت ترانه هايي که تنها سهم من از چشمانت بود!

به حرمت آن شاخه ي گل سرخ که لاي دفتر ترانه هايم خشک شد!

به حرمت قدمهايي که با هم در آن کوچه ي هميشگي زديم!

به حرمت بوسه هايمان ! نه!

تو حتي به التماس هايم هم اعتنا نکردي!

قصه به پايان رسيد و من همچنان

در خيال چشمان سياه تو ام که ساده فريبم داد!

قصه به پايان رسيد و من هنوز بي عشق تو از تمام رويا ها دلگيرم!

خدانگهدار ... خدانگدار...

نظر یادتون نره

از من نپرس چقدر دوستت دارم

اينجا در قلب من حد و مرزي براي حضور تو نيست

به من نگو که چگونه بي تو زيستن را تمرين کنم

مگر ماهي بيرون از آب ميتواند نفس بکشد

مگر مي شود هوا را از زندگيم برداري و من زنده بمانم

بگو معني تمرين چيست ؟

بريدن از چه چيز را تمرين کنم ؟

بريدن از خودم را ؟

مگر هميشه نگفتم که تو هم پاره اي از تن مني ...

از من نپرس که اشکهايم را براي چه به پروانه ها هديه مي دهم

همه مي دانند که دوري تو روحم را مي آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردي که ميهمان لحظه هاي بي کسي ام باشند

نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگير ...

هواي سرد اينجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگير که سخت تنهام...

نظر یادتون نره

از همه خسته ام، مثل يک شاخه شکسته ام

به فردا اميدي ندارم ، ديگر به انتظار بهار نمينشينم

بهار نيز زود مي آيد و زود ميگذرد

خزان که آمد ديگر نگذشت ، قلبم که شکست ديگر آرام نگرفت

از همه دلگيرم ، اگر اينگونه بمانم ميميرم...

اي زندگي ، اينقدر بي رحم نباش به من رحم کن ، مرا آزاد کن از عذاب دنيا.

چرا اينگونه غمگينم ، اي غم مرا رها کن ، مرا از زندان غصه ها آزاد کن

همه جا تاريک است ، روشنايي ناپديد ، سرد و بي روح ،

دلي خسته تر از ديروز

ديگر طاقت ندارم ، نفس کشيدن را بي دليل ميدانم ،

هر چه آه ميکشم نيز غمي بر غمهايم افزوده ميشود.

بعد از رفتنم از دنيا آن زمان همه قدر مرا ميدانند،

که ديگر آن زمان ديگر من نيستم...

نظر یادتون نره

چرا فراموش کردن هر چیزی که اول تجربه کردیم،عاشق شدیم،

وابسته شدیم بهش واسمون خیلی سخته؟

مثل عشق اول،مثل....

ممنون میشم تو قسمت نظرات جواب این سوالمو بهم بدید...

اما اول جواب خودم:

چون آدم هر چیزی رو که اولین بار تجربه میکنه واسش تازگی داره

و تا حالا به سادگی ازش میگذشته ولی اون موقعی که

درگیر میشه و چون برای اولین باره یه تاثیری منحصر بفردی روش میزاره که

تا عمر داره فراموش نمیکنه اون شخصو و اون چیزو....

نظرهای  شما همین جا نمایش داده میشه

جرم من عاشقي بود،جرم تو شکستن يک قلب عاشق!

در اين دادگاه،اعتراف ميکنم اشتباه کرده ام که عاشق شدم،

اما تو همچنان سکوت کرده اي...

کاش تو نيز اعتراف ميکردي که قلبم را شکستي،

شاهد قلب شکسته ام،دو چشم خيسم است.

اشتباه کردم که قلب کوچک و پر از دردم را وارد اين بازي پوچ کردم...

نميدانستم اين بازي برد و باخت دارد،

زيرا من تنها به لحظه هايش مي انديشيدم.

با اينکه مي دانستم عشق دلتنگي،اشک،غم،غصه و جدايي دارد

اما باز عاشق شدم...

عاشق شدم و در پايان نيز  قلبم به عزاي عشق نشست...

اگر جرم من عاشقي بود،جرم تو سنگين تر بود،تو يک قلب عاشق را شکستي.

تو احساس را در وجود من کشتي و زندگي ام را به مرز نابودي کشاندي.

حالا تو بگو اي سرنوشت،قاضي اين دادگاه،من محکومم يا آن بي وفا؟

سرنوشت چيزي نگفت،چون خودش در اين بازي نقش داشت...

در اين سوي دادگاه،من سرگردان و در سوي ديگر سرنوشت و آن بي وفا.

سرنوشت راي را به سود آن بي وفا اعلام کرد و مرا

محکوم به حبس ابد در قلب تنهايي ها کرد...

آري سرنوشت،مرا  اسير تنهايي ها کرد

اما تو را در سرزمين خوشبختي ها رها کرد...

حالا من مانده ام و تنهايي ها...

احساس آرامش ميکنم با اينکه در قلب تنهايي ها زنداني ام!

نه غصه اي از عشق در دل دارم

نه دلتنگ کسي ميشوم،نه انتظار مي کشم و نه حسرت...

کاش از همان اول در اين گوشه،در کنار يار با وفايم

يعني تنهايي اسير ميشدم...

کاش هيچگاه عاشق نمي شدم...

حرفي ندارم براي گفتن ، راهي ندارم براي ماندن

شوقي ندارم براي از عشق نوشتن ، جايي ندارم براي رفتن

اينگونه بايد بمانم،بسوزم و بسازم با اين عشق خيالي

عشقي که آخرش پيداست ، زندگي با تو يک روياست

تقصير قلبم بود که عاشق شدم تا چشم بر روي هم گذاشتم ديدم که اسيرم.

اسير قلبي که باور نميکند مرا ، حس نميکند مرا در لحظه هاي تنهايي اش.

هنگام گفتن درد دلهايم صداي مرا نميشنوي،

هنگام اشک ريختن،گونه خيس مرا نميبيني.

احساس ميکنم برايت سرگرمي هستم،

تو با من بازي ميکني و من تنها نظاره گر هستم.

تو آرزوهايي را در دلت داري،افسوس که من جايي در آرزوهايت ندارم.

حرفي ندارم براي گفتن،راهي ندارم براي ماندن

ماندنم بيهوده است،رفتنم محال و اين است يک زندگي پر از عذاب...

تحمل ميکنم اين عذاب را،منتظر ميمانم تا بيايد روزي که

يا مرا تنها ميگذاري و يا عاشقانه با من ميماني...

مرا باور کن اي عشق،نگذار در خيالم با تو باشم،

بگذار هميشه عاشق تو باشم

به حقيقت اين عشق ايمان داشته باش!

مرا درک کن و دوستم داشته باش...

..................................................................

شده يه چيزي تو دلت سنگيني کنه؟؟

خيلي سخته ادم کسي رو نداشته باشه...

دلش لک بزنه که با يکي درد دل کنه ولي هيچکي نباشه...

نتونه به هيچکي اعتماد کنه هر چي سبک سنگينی کنه

تا دردش رو به يکي بگه نتونه... اخرش برسه به يه بن بست

تک و تنها با يه دلي که هي وسوسش مي کنه اونو خالي کنه

اما راهي رو نمي بينه سرش رو که بالا مي کنه آسمون رو مي بينه

به اون هم نمي تونه بگه...خيري از اسمون هم نديده

مگه چند بار اشک هاي شبونش رو پاک کرده...؟!

بهش محل هم نداده تا رفته گريه کنه زود تر از اون

بساط گريه اش رو پهن کرده تا کم نياره ...

خيلي سخته ادم خودش به تنهايي خو کنه اما

دلي داشته باشه که مدام از تنهايي بناله...

خيلي سخته ادم ندونه کدوم طرفيه؟!

خيلي سخته ادم احساس کنه خدا اونو از بنده هايش جدا کرده ...

خيلي سخته ندوني وقتي داري با خدا درددل مي کني

داره به حرفات گوش مي ده يا ...

پرده ي گناهات انقدر ضخيم شده که صدات به خدا نمي رسه...

نظر یادتون نره

براي تو مي نويسم که بودنت بهار و نبودنت خزاني سرد است

تويي که تصور حضورت سينه بي رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق مي زند

در کوير قلبم از تو براي تو مي نويسم

اي کاش در طلوع چشمان تو زندگي مي کردم

  تا مثل باران هر صبح برايت شعري مي سرودم

آن گاه زمان را در گوشه اي جا مي گذاشتم و به شوق تو اشک مي شدم

و بر صورت مه آلودت مي لغزيدم

اي کاش باد بودم و همه عصر را در عبور مي گذراندم

تا شايد جاده اي دور هنوز بوي خوب پيراهنت

را وقتي از آن مي گذشتي در خود داشته باشد

که مرهمي شود براي دلتنگي هايم

نظر یادتون نره